Aleje i szpalery
Aleje w Lusławicach bywają świetliste i mroczne, proste i pokrętne. Jedną tworzy ponad trzydzieści lip okalających dojazd do dworu. Bardziej tajemniczy charakter ma aleja grabowa prowadząca na południe, do mauzoleum Fausta Socyna.
Unikatowa w skali kraju jest natomiast aleja kilkunastu tulipanowców amerykańskich w dolnej części parku. W nowszej jego części rozmachem zwraca uwagę aleja prowadząca w dół, do dużego labiryntu.
Tworzą ją niskie żywopłoty (cisy), okazałe kwiaty (pacioreczniki) i podwójnie sadzone kuliste drzewka (robinie). Od okolicznych pól dzielą park szpalery żywotników zachodnich, jodeł kalifornijskich oraz metasekwoi chińskich.
W najdalszym zakątku arboretum Penderecki posadził w alejach 132 dęby na cześć wnuczki Marysi. Staropolskim zwyczajem, pod każdym z nich – przed zasadzeniem w dołku – kompozytor rozbił kopę jaj, żeby rosły zdrowo.