Angielski park krajobrazowy
Angielskie parki przyniosły w XVIII wieku rewolucję w kształtowaniu krajobrazu. Zamiast geometrii i symetrii wcześniejszych ogrodów włoskich i francuskich postawiono na układy bliskie naturze; zamiast formowanych pod linijkę żywopłotów i wielobarwnych wzorów – zagajniki, polany, wzgórza i rzeczki.
Krzysztof Penderecki zinterpretował tę tradycję po swojemu w północno-wschodniej części parku. To właśnie tam kręta ścieżka prowadzi gości wokół rozległej, lekko zagłębionej polany z iglakami i dębami. Po drodze rozpościerają się widoki na klony i sosny w rzadkich odmianach, a odpoczynek oferuje altana zwana „konfesjonałem teściowej”.